جرم شناسیجرمشناسی، شاخه‌ای از علوم جنایی که با روش علمی و عینی به تحلیل علل و عوامل زیستی، روانی و اجتماعیِ پیدایش جرم، به هدفِ پیشگیری از وقوع جرم و اصلاح و درمان بزهکاران، می‌پردازد. فهرست مندرجات۲ - زمان پیدایش جرم شناسی ۳ - اصول کلی جرم شناسی ۴ - موضوع جرم‌شناسی ۵ - تاسیس جامعه بین‌المللی جرم‌شناسی ۶ - رابطه جرم‌شناسی و علوم دیگر ۷ - علوم تشکیل دهنده ساختار جرم‌شناسی ۸ - شاخه‌های جرم‌شناسی ۹ - جرم‌شناسی بالینی ۱۰ - جرم‌شناسی در ایران ۱۱ - جرم‌شناسی در منابع اسلامی ۱۲ - تدابیر پیشگیری از جرم در اسلام ۱۳ - بِزِه دیده‌شناسی ۱۴ - آموزه‌های اسلام برای حمایت از بزه‌دیده ۱۵ - برخی مصادیق فرار از موقعیت بزه‌دیدگی ۱۶ - آموزه‌های دینی و اخلاقی برای کاهش بزه‌دیدگی ۱۷ - قوه قضائیه و پیشگیری از وقوع جرم ۱۸ - فهرست منابع ۱۹ - پانویس ۲۰ - منابع ۱ - فلسفه جرم شناسیجوامع انسانی همواره با مخالفت با قانون و هنجارشکنیِ اجتماعی روبه‌رو بوده‌اند. استمرار وقوع جرائم، به‌رغم اتخاذ تدابیر تنبیهی در برابر بزهکاران، از دیرباز اندیشمندان، فیلسوفان و مصلحان اجتماعی را بر آن داشته تا درباره ماهیت و علت ارتکاب جرم و چگونگی مقابله با آن راه‌حل‌هایی ارائه دهند. ولی مطالعه علمیِ جرم، به عنوان پدیده فردی ـ اجتماعی، ره‌آورد تمدن جدید است. در ادوار پیشین، به مجازات مجرم بیش از علل جرم اهمیت داده می‌شد. علت ارتکاب بِزِه را اموری چون تقدیر، ح لول ارواح خبیث، جهل و فقر و ثروت می‌دانستند و رفتار با بزهکاران غالباً با شدت و خشونت همراه بود. [۱]
تاج‌زمان دانش، مجرم کیست، ج۱، ص۱۱ـ۱۳، جرم‌شناسی چیست، تهران ۱۳۸۱ش.
[۲]
رضا مظلومان، جرم‌شناسی: کلیات، ج۱، ص۸۳ـ۸۶، تهران ۱۳۵۳ش.
۲ - زمان پیدایش جرم شناسیاز نیمه‌های قرن یازدهم/ هفدهم با رونق علوم چهره‌شناسی، جمجمه‌شناسی و مطالعات انسان‌شناسی، تحقیقات علمی درباره علل ارتکاب جرم آغاز شد؛ از جمله درباره رابطه چهره با ویژگی‌های افراد، رابطه بیماریهای روانی با جرم و تأثیر محیط جغرافیایی و وراثت بر وقوع جرم. [۳]
مهدی کی‌نیا، مبانی جرم‌شناسی، ج۱، ص۳۷۴ـ۳۸۸، تهران ۱۳۸۲ش.
[۴]
تاج‌زمان دانش، مجرم کیست، ج۱، ص۱۳ـ ۱۵، جرم‌شناسی چیست، تهران ۱۳۸۱ش.
[۵]
رضا مظلومان، جرم‌شناسی: کلیات، ج۱، ص۸۶ـ۸۸، تهران ۱۳۵۳ش.
در سده دوازدهم/ هجدهم در اروپا، در پی اعتراض فیلسوفان و اصلاح‌گران اجتماعی به شدتِ مجازاتها و خودکامگی نظام کیفری، مکاتب گوناگونی در حقوق جزا پدید آمد. در سده سیزدهم/ نوزدهم پیشرفت دانش بشری امکانات جدیدی برای بررسی ماهیت و علت وقوع جرم فراهم کرد. در اواخر همین قرن در ایتالیا سزار لمبروزو ( پزشک، متوفی ۱۹۰۹/۱۳۲۷)، رافائل گاروفالو ( قاضی، متوفی ۱۹۱۴/۱۳۳۲) و انریکوفرّی ( حقوق‌دان و جامعه‌شناس، متوفی ۱۹۲۹/ ۱۳۰۸ش)، با تأثیرپذیری از داده‌های علمی جدید، مکتب تحققیِ حقوق جزا را بنیان نهادند. [۶]
ژان پرادل، تاریخ اندیشه‌های کیفری، ج۱، ص۸۹ـ۹۰، ترجمه علی‌حسین نجفی ابرندآبادی، تهران ۱۳۷۳ش.
[۷]
مارک آنسل، دفاع اجتماعی، ج۱، ص۱۸ـ۱۹، ترجمه محمد آشوری و علی حسین نجفی ابرندآبادی، تهران ۱۳۶۶ش.
[۸]
پرویز صانعی، حقوق جزای عمومی، ج۱، ص۶۵ـ۶۶، تهران ۱۳۷۶ش.
۳ - اصول کلی جرم شناسیاصول کلی این مکتب ــ که در حقوق کیفری تأثیر بسیاری گذاشت ــ عبارت بود از : نفی آزادی اراده انسان در فرایند ارتکاب جرم؛ یعنی ارتکاب یافتن جرم با تأثیرپذیری مجرم از علل و عوامل جُرم‌زای درونی شامل نقص بدنی، روانی و زیستی و عوامل جرم‌زای بیرونی چون محیط‌های اجتماعی، خانوادگی و اقتصادی، بدون اختیار داشتن او. ۲) انکار مسئولیت اخلاقی مجرم و پذیرش مسئولیت اجتماعی او. ۳) ناعادلانه و غیرمفید بودن مجازاتها و پیشنهاد جایگزینیِ «اقدامات یا تدابیر تأمینی» برای اصلاح مجرمانی که «حالت خطرناک» دارند. ۴) لزوم طبقه‌بندی بزهکاران، برای هماهنگ نمودن اقدامات تأمینی با شخصیت هریک از آنها، و نیز لزوم تحقیق در علل جرم با هدف کاهش ارتکاب آن. درواقع، رویکرد اصلی این مکتب، توجه به مجرم بود. [۹]
پرویز صانعی، حقوق جزای عمومی، ج۱، ص۶۷ـ۷۲، تهران ۱۳۷۶ش.
[۱۰]
ژان پرادل، تاریخ اندیشه‌های کیفری، ج۱، ص۹۰ـ۱۰۳، ترجمه علی‌حسین نجفی ابرندآبادی، تهران ۱۳۷۳ش.
[۱۱]
مارک آنسل، دفاع اجتماعی، ج۱، ص۱۹، ترجمه محمد آشوری و علی حسین نجفی ابرندآبادی، تهران ۱۳۶۶ش.
۴ - موضوع جرمشناسیبدینسان رشته جدیدی به وجود آمد که موضوع آن مطالعه و تبیین جرم و علل وقوع آن با استفاده از روش علمی و تجربی بود، نه گفتگوی صِرف درباره اَعمال مجرمانه. این رشته علمی ابتدا، تحت‌تأثیر مطالعات لمبروزو در مسئله ارتباط ارتکاب جرم با خصوصیات جسمیِ بزهکاران، انسان‌شناسی جنایی نام گرفت. اصطلاح جرم‌شناسی را نخستین بار در ۱۸۷۹/ ۱۲۹۶ دانشمند فرانسوی، توپینار، در کتاب خود به کار برد و در ۱۸۸۵/ ۱۳۰۲ گاروفالو کتاب جرم‌شناسی را نوشت. [۱۲]
تاج‌زمان دانش، مجرم کیست، ج۱، ص۱۹، جرم‌شناسی چیست، تهران ۱۳۸۱ش.
[۱۳]
مهدی کی‌نیا، مبانی جرم‌شناسی، ج۱، ص۲ـ۳، پانویس ۲، تهران ۱۳۸۲ش.
[۱۴]
مارک آنسل، دفاع اجتماعی، ج۱، ص۱۹، ترجمه محمد آشوری و علی حسین نجفی ابرندآبادی، تهران ۱۳۶۶ش.
۵ - تاسیس جامعه بین‌المللی جرمشناسیاز ۱۸۸۵/۱۳۰۲ تا آغاز جنگ جهانی اول، همایش‌های بین‌المللی سالیانه با عنوان مردم‌شناسی جنایی، در کشورهای اروپایی برگزار گردید. در ۱۹۳۴/۱۳۱۳ش « جامعه بین‌المللی جرم‌شناسی » تأسیس و نخستین همایش بین‌المللی آن در ۱۹۳۸/۱۳۱۷ش در رم تشکیل شد. از ۱۹۵۰/۱۳۲۹ش، با تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد، همایش بین‌المللی جرم‌شناسی هر پنج سال، با شرکت نمایندگان دولت‌ها و مجامع بین‌المللی و متخصصان، در کشورهای گوناگون تشکیل می‌شود. [۱۵]
تاج‌زمان دانش، مجرم کیست، ج۱، ص۱۵ـ۱۸، جرم‌شناسی چیست، تهران ۱۳۸۱ش.
[۱۶]
رضا مظلومان، جرم‌شناسی: کلیات، ج۱، ص۸۹ـ۹۱، تهران ۱۳۵۳ش.
به‌علاوه، گسترش آموزش علم جرم‌شناسی در دانشگاه‌ها و حجم زیاد تحقیقات و آثار مرتبط با آن، تأسیس مؤسسات جرم‌شناسی، انتشار نشریات متعدد درباره آن و ظهور آرا و مکاتب گوناگون در این علم، بیانگر موقعیت تثبیت‌شده جرم‌شناسی در میان سایر علوم است، هرچند درباره ماهیت آن به عنوان علم مستقل اختلاف‌نظر وجود دارد. [۱۷]
رضا مظلومان، جرم‌شناسی: کلیات، ج۱، ص۹۱ـ۹۹، تهران ۱۳۵۳ش.
[۱۸]
تاج‌زمان دانش، مجرم کیست، ج۱، ص۲۱ـ۲۲، جرم‌شناسی چیست، تهران ۱۳۸۱ش.
[۱۹]
مهدی کی‌نیا، مبانی جرم‌شناسی، ج۱، ص۸ـ۱۰، تهران ۱۳۸۲ش.
۶ - رابطه جرم‌شناسی و علوم دیگرجرمشناسی با تمام علوم راجع به بزه و بزهکاری ارتباط دارد، از جمله با حقوق کیفری، کیفرشناسی، سیاست جنایی و جُرم‌یابی . هرچند جرم‌شناسی و حقوق کیفری، هر دو، به بررسی جرم می‌پردازند، از نظر موضوع، روش بررسی و تحقیق و اهداف تفاوتهایی دارند: در حقوق کیفری، به موجب «اصل قانونی بودن جرم»، تنها عملی جرم به‌شمار می‌رود که در قانون پیش‌بینی شده باشد، و به خصوصیات بزهکار و علل ارتکاب جرم پرداخته نمی‌شود و هدف آن مبارزه با جرم و درمان بزهکار از راه مجازات است؛ ولی جرم‌شناسی، افزون بر جرم قضایی، به بررسی ناهنجاریها و انحرافات اجتماعی و اخلاقی نیز می‌پردازد، به علل و انگیزه وقوع جرم و شخصیت بزهکار توجه دارد و از راه مبارزه با علل و عوامل جرم، در درمان بزهکار و پیشگیری از وقوع جرم می‌کوشد. [۲۰]
مهدی کی‌نیا، مبانی جرم‌شناسی، ج۱، ص۱۴ـ۵۱، تهران ۱۳۸۲ش.
[۲۱]
تاج‌زمان دانش، مجرم کیست، ج۱، ص۲۵ـ۳۰، جرم‌شناسی چیست، تهران ۱۳۸۱ش.
[۲۲]
رضا مظلومان، جرم‌شناسی: کلیات، ج۱، ص۲۵۲ـ۲۵۶، تهران ۱۳۵۳ش.
به‌رغم این تفاوتها، جرم‌شناسی و حقوق کیفری ارتباط تنگاتنگی دارند. دستاوردهای دانش جرم‌شناسی منشأ تحولات شکلی و ماهوی گسترده‌ای در حقوق کیفری گردیده و موضوعاتی چون لزوم انطباق مجازات با شخصیت بزهکار، ضرورت اقدامات تأمینی و اجرای روشهای جدید اصلاحی، تربیتی و درمانی، در حقوق کیفری پذیرفته شده است. [۲۳]
هوشنگ شامبیاتی، حقوق جزای عمومی، ج۱، ص۱۴۱ـ۱۴۵، تهران ۱۳۸۲ش.
[۲۴]
محمدعلی اردبیلی، حقوق جزای عمومی، ج۱، ص۵۶ـ۵۸، تهران ۱۳۸۲ش.
۷ - علوم تشکیل دهنده ساختار جرمشناسیعلومی که ساختار جرم‌شناسی را تشکیل می‌دهند و مقوّم آن به‌شمار می‌روند، عبارت‌اند از: زیست‌شناسی کیفری (جنایی)، روان‌شناسی کیفری (جنایی) و جامعه‌شناسی کیفری (جنایی). زیست‌شناسی کیفری جنبه‌های زیست‌شناختیِ پدیده مجرمانه (یعنی خصوصیات زیستی و وراثتی بزهکار، از قبیل سن، جنس، نژاد و وراثت ) را بررسی می‌کند. روان‌شناسی کیفری خصوصیات روانی بزهکاران (از قبیل ا ختلالات رفتاری، شخصیتی و بیماریهای روانی آنها) را مطالعه می‌کند و جامعه‌شناسی کیفری به بررسی عوامل اجتماعی مؤثر در ارتکاب جرم (مانند مذهب، فرهنگ، خانواده، شغل، اقتصاد، تراکم جمعیت، مسکن، مطبوعات، جنگ و حکومت سیاسی ) می‌پردازد. [۲۵]
هوشنگ شامبیاتی، حقوق جزای عمومی، ج۱، ص۱۲۱ـ۱۳۶، تهران ۱۳۸۲ش.
[۲۶]
اسماعیل رحیمی‌نژاد، آشنایی با حقوق جزا و جرم‌شناسی، ج۱، ص۲۰۹ـ۲۱۰، قم ۱۳۷۸ش.
۸ - شاخه‌های جرمشناسیجرمشناسی را مشتمل بر شاخه‌های نظری و کاربری گوناگون دانسته و از جمله آن را به شاخه‌های عمومی، اختصاصی و بالینی تقسیم کرده‌اند. [۲۷]
اسماعیل رحیمی‌نژاد، آشنایی با حقوق جزا و جرم‌شناسی، ج۱، ص۲۱۱، قم ۱۳۷۸ش.
[۲۸]
تاج‌زمان دانش، مجرم کیست، ج۱، ص۲۲ـ۲۴، جرم‌شناسی چیست، تهران ۱۳۸۱ش.
[۲۹]
رضا مظلومان، جرم‌شناسی: کلیات، ج۱، ص۱۲۲ـ۱۳۹، تهران ۱۳۵۳ش.
۹ - جرم‌شناسی بالینیدر جرم‌شناسی بالینی، جرم‌شناس برای تشخیص حالت خطرناک یا آمادگی جناییِ بزهکار، وی را از نظر زیستی، روانی و اجتماعی معاینه می‌کند و می‌آزماید و با تشکیل پرونده شناسایی شخصیت برای او، قاضی را در اجرای صحیح عدالت کمک می‌کند. هدف جرم‌شناسی بالینی آگاهی از درجه حالت خطرناک، پیش‌بینی رفتار فرد در آینده و ارائه روشی است که باید، برای کاهش امکان تکرار جرم، در مورد او اجرا شود. امروزه این رویه، باتوجه به ثمربخش بودن آن، در زندانهای بیش‌تر کشورها وجود دارد، از جمله در ایران (مطابق آیین‌نامه اجرایی سازمان زندانها و اقدامات أمینی و تربیتی کشور؛ [۳۰]
تاج‌زمان دانش، مجرم کیست، ج۱، ص۳۸۷ـ۳۹۱، جرم‌شناسی چیست، تهران ۱۳۸۱ش.
[۳۱]
رضا مظلومان، جرم‌شناسی: کلیات، ج۱، ص۱۲۷ـ۱۳۵، تهران ۱۳۵۳ش.
علم جرم‌شناسی، به‌رغم جوان بودن، از پویایی بسیار برخوردار است و گرایشهای جدیدی در آن پدید آمده است. [۳۲]
محمدحسن‌بن باقر نجفی، جواهرالکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۴۱، ص۴۳۴۵، چاپ محمود قوچانی، بیروت ۱۹۸۱.
[۳۳]
محمدحسن‌بن باقر نجفی، جواهرالکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۴۱، ص۱۰۹۱۱۱، چاپ محمود قوچانی، بیروت ۱۹۸۱.
۱۰ - جرم‌شناسی در ایراندولت ایران در ۱۳۳۷ش، با تصویب مجلس شورای ملی، به عضویت مؤسسه بین‌المللی جرم‌شناس ی درآمد. در ۱۳۴۵ش مؤسسه جرم‌شناسی وابسته به دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران تأسیس شد که تاکنون فعال است. در شماری از کشورهای اسلامی هم مؤسسات جرم‌شناسی فعال‌اند (از جمله در مصر و ترکیه ؛ [۳۴]
رضا مظلومان، جرم‌شناسی: کلیات، ج۱، ص۹۷، تهران ۱۳۵۳ش.
۱۱ - جرم‌شناسی در منابع اسلامیبهنظر قاطبه عالمان مسلمان ــ جز برخی فرق اسلامی ــ انسان در رفتار و کردار خود اراده و اختیار دارد و تا زمانی که زوال اختیار او ثابت نشود از نظر کیفری مسئول شناخته می‌شود. از دیدگاه حقوق کیفریِ اسلام، ملاکِ اجرای بسیاری از مجازاتها (مانند حدود و قصاص) وجود مسئولیت کیفری است، ولی این نکته به معنای بی‌اعتنایی به اخلال و بی‌نظمی‌های افرادِ فاقدِ مسئولیت کیفری (مانند اطفال و دیوانگان ) نیست [۳۵]
محمدعلی احمدی ابهری، اسلام و دفاع اجتماعی، ج۱، ص۷۰ـ۷۸، قم ۱۳۷۷ش.
و مثلا اطفال بزهکار مشمول اقدامات تأدیبی به‌شمار رفته‌اند. [۳۶]
زین‌الدین‌بن علی شهیدثانی، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، ج۹، ص۲۲۲، چاپ محمد کلانتر، نجف ۱۳۹۸، چاپ افست قم ۱۴۱۰.
[۳۷]
محمدحسن‌بن باقر نجفی، جواهرالکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۴۱، ص۴۷۶، چاپ محمود قوچانی، بیروت ۱۹۸۱.
بر پایه آموزه‌های قرآن و احادیث، انسان تربیت‌پذیر است و باید تربیت شود. همچنین بر تأثیر نَسَب، وراثت و محیط خانواده، و اطرافیان و جامعه بر منش و شخصیت افراد تأکید شده و وجود مجرمِ مادرزاد ( بالفطره ) ــ که در مکتب تحققیِ حقوق جزا پذیرفته شده است ــ مقبول نیست نهج‌البلاغة، نامه ۳۱؛. [۴۱]
سیوطی، درالمنثور، ج۶، ص۲۴۴.
[۴۲]
علی‌بن حسام‌الدین متقی، کنزالعُمّال فی سنن الاقوال و الافعال، ج۱۶، ص۲۹۶، چاپ بکری حیانی و صفوة سقا، بیروت ۱۴۰۹/۱۹۸۹.
در نظام حقوق کیفری اسلام، در جرائمی که هنجارها و مصالح مهم جامعه را هدف قرار می‌دهند، یعنی جرائمِ مستوجب حدود، قصاص و دیات، از توجه به شخصیت بزهکار چشم‌پوشی می‌شود و قاضی حق ندارد به مجازاتی جز کیفر معین حکم کند، مگر آن‌که بزه دیده ( مَجْنِیّ علیه ) یا ولیِّ او (در جرائم مستوجب قصاص و دیات) مجرم را عفو کنند، زیرا انگیزه قصاص و دیات، علاوه بر اجرای عدالت، تأمین حقوق بزه دیده هم هست و رضایت او موجب تخفیف یا نفی مجازات می‌شود. اما در جرائم مشمولِ تعزیر، ازآن‌رو که هدف اصلی، اصلاح و تربیت و بازپروری بزهکار است، قاضی اختیار دارد که از بین مجموعه مجازاتها، مجازاتی را انتخاب کند که با شخصیت و اوضاع بزهکار و وقوع جرم تناسب دارد. [۴۳]
عبدالقادر عوده، التشریع الجنائی الاسلامی مقارنآ بالقانون الوضعی، ج۱، ص۶۱۱ـ۶۱۵، قاهره: دارالتراث، (بی‌تا).
۱۲ - تدابیر پیشگیری از جرم در اسلاماسلام، برای تحقق جامعه‌ای سالم، فقط به اجرای مجازات اکتفا نکرده و به عوامل دیگر برای پیشگیری از وقوع جرم و مقابله با آن هم پرداخته است. برخی از تدابیر پیشگیری از جرم در اسلام عبارت‌اند از: تقویت و تشویق به گرایش به معنویات و تقوا و پرهیز از دنیا محوری ، تأکید بر اعتقاد داشتن به اصولی چون توحید و معاد و واقعیت پاسخگویی در محضر خداوند، نکوهش رذایل اخلاقی و تکریم فضائل اخلاقی ، تشریع عباداتی چون نماز و روزه، تشریع امر به معروف و نهی از منکر، توصیه به آسان‌گیری ازدواج ، تشویق به کار و فعالیت، جلوگیری از روشهای غیرعادلانه کسب درآمد و تشویق به کارهایی چون انفاق و قرض‌الحسنه برای جبران فاصله طبقاتی میان فقرا و ثروتمندان ، تأکید بر لزوم ایجاد فضای سالم اجتماعی، وضع قوانین تکافل اجتماعی ، تحریم مسکرات ،منع از حضور در مجالس گناه و بازگذاشتن راه توبه برای مجرمان . [۴۴]
محمدعلی احمدی ابهری، اسلام و دفاع اجتماعی، ج۱، ص۱۴۱ـ ۱۴۳، قم ۱۳۷۷ش.
[۴۵]
جلال‌الدین قیاسی، حمید دهقان، و قدرت‌اللّه خسروشاهی، مطالعه تطبیقی حقوق جزای عمومی اسلام و حقوق موضوعه، ج۱، ص۳۲۵ـ ۳۲۷، قم ۱۳۸۵ش.
۱۳ - بِزِه دیدهشناسیهمچنانکه امروزه تدوین‌کنندگان سیاست جنایی، به « بِزِه دیده‌شناسی » ــ با هدفِ تضمینِ حقوقِ زیان‌دیده از جرم، و جبران خسارتِ وارد شده بر او به گونه مؤثرــ توجه می‌کنند، در فقه کیفری اسلام هم جایگاه بزه دیده در نظر به جریان انداختن دعوای کیفری، مهم و اساسی قلمداد شده است، به‌طوری که در پاره‌ای جرائم، مانند سرقت و قَذْف، مجازات بزهکار تنها با درخواست بزه‌دیده صورت می‌گیرد. [۴۶]
محمدحسن‌بن باقر نجفی، جواهرالکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۴۱، ص۵۵۰ ۵۵۱، چاپ محمود قوچانی، بیروت ۱۹۸۱.
[۴۷]
ابوالقاسم خویی، مبانی تکملة المنهاج، ج۱، ص۲۵۲ـ ۲۵۳، نجف (۱۹۷۵ـ ۱۹۷۶).
[۴۸]
ابوالقاسم خویی، مبانی تکملة المنهاج، ج۱، ص۳۱۳ـ۳۱۴، نجف (۱۹۷۵ـ ۱۹۷۶).
[۴۹]
الموسوعة الفقهیة، الموسوعة الفقهیة، کویت: وزارة الاوقاف و الشئون الاسلامیة، ج۲۴، ص۳۳۳ـ ۳۳۴، ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
[۵۰]
الموسوعة الفقهیة، الموسوعة الفقهیة، کویت: وزارة الاوقاف و الشئون الاسلامیة، ج ۳۳، ص ۱۴، ۱۴۱۶/۱۹۹۵.
۱۴ - آموزه‌های اسلام برای حمایت از بزهدیدهبهعلاوه، سیاست جنایی اسلام حاوی آموزه‌هایی برای حمایت از بزه‌دیده است، از جمله تأکید بر دفاع مشروع به عنوان حق مسلّم بزه‌دیده [۵۱]
زین‌الدین‌بن علی شهیدثانی، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، ج۹، ص۳۴۸۳۵۰، چاپ محمد کلانتر، نجف ۱۳۹۸، چاپ افست قم ۱۴۱۰.
[۵۲]
محمدحسن‌بن باقر نجفی، جواهرالکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۴۱، ص۶۵۰۶۵۶، چاپ محمود قوچانی، بیروت ۱۹۸۱.
ضرورت آموزش و اطلاع‌رسانی به افرادی که به سبب وجود شرایط جرم‌زا درمعرض خطرند؛ و ضرورت از بین بردن موقعیت‌های بزه‌دیدگی، مانند حفظ اموال خود و ایمن کردن آنها برای دشوار شدن دسترسی بزهکار و کاهش وسوسه او به ارتکاب جرم. [۵۳]
محمود میرخلیلی، «بزهدیده‌شناسی پیشگیرانه با نگاه به سیاست جنایی اسلام»، ج۱، ص۷۴ـ۷۸، فقه و حقوق، ش ۱۱ (زمستان ۱۳۸۵).
بر پایه فقه جزایی اسلام، اگر اموال کسی به سبب قرار نداشتن در حِرزِ مناسب سرقت شود، حمایت کیفری از او کاهش می‌یابد. [۵۴]
زین‌الدین‌بن علی شهیدثانی، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، ج۹، ص۲۲۳۲۲۴، چاپ محمد کلانتر، نجف ۱۳۹۸، چاپ افست قم ۱۴۱۰.
[۵۵]
محمدحسن‌بن باقر نجفی، جواهرالکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۴۱، ص۴۹۹ ۵۰۲، چاپ محمود قوچانی، بیروت ۱۹۸۱.
[۵۶]
الموسوعة الفقهیة، کویت: وزارة الاوقاف و الشئون الاسلامیة، ج۲۴، ص۳۱۷ـ۳۱۸، ج ۲۴، ۱۴۱۰/۱۹۹۰، ج ۳۳، ۱۴۱۶/۱۹۹۵.
۱۵ - برخی مصادیق فرار از موقعیت بزهدیدگیبرخی دیگر از مصادیق فرار از موقعیت بزه‌دیدگی عبارت‌اند از: احتیاط در تدوین و تنظیم قراردادها و اَسنادی که منشأ حق و تکلیف‌اند ؛ دقت در گزینش فردی که به او اعتماد می‌شود؛ و اعتماد نداشتنِ بی‌مورد به اشخاص، برای پرهیز از وقوع جرائمی چون کلاهبرداری و خیانت در امانت . [۵۷]
محمود میرخلیلی، «بزهدیده‌شناسی پیشگیرانه با نگاه به سیاست جنایی اسلام»، ج۱، ص۷۲ـ ۷۳، فقه و حقوق، ش ۱۱ (زمستان ۱۳۸۵).
[۵۸]
محمود میرخلیلی، «بزهدیده‌شناسی پیشگیرانه با نگاه به سیاست جنایی اسلام»، ج۱، ص۸۱ـ۸۲، فقه و حقوق، ش ۱۱ (زمستان ۱۳۸۵).
۱۶ - آموزه‌های دینی و اخلاقی برای کاهش بزهدیدگیبرخی آموزه‌های دینی و اخلاقی برای کاهش بزه‌دیدگی است، از جمله تأکید بر ظلم‌ستیزی و ستم‌ناپذیری ؛ ترویج فرهنگ صبر و مدارا در برابر بزهکاران، به منظور پیشگیری از تبدیل بزهکاریِ نوع خفیف (مانند توهین ) به نوعِ شدید (مانند ضرب و جرح یا قتل )؛ رعایت پوشش شرعی و مناسب از سوی افراد جامعه، به‌ویژه زنان، برای حفظ امنیت فردی و اجتماعی؛ حمایتهای ویژه از گروه‌های آسیب‌پذیر اجتماعی، مانند اطفال (صِغار)، به‌خصوص کودکان بی‌سرپرست ( ایتام ) و لزوم جلوگیری از حیف و میل شدن اموال آنان. [۵۹]
محمود میرخلیلی، «بزهدیده‌شناسی پیشگیرانه با نگاه به سیاست جنایی اسلام»، ج۱، ص۷۸ـ ۸۷، فقه و حقوق، ش ۱۱ (زمستان ۱۳۸۵).
۱۷ - قوه قضائیه و پیشگیری از وقوع جرمهرچند امروزه ارتکاب جرم و بزهکاری اَشکال جدیدی یافته، با تکیه برآموزه‌های دینیِ برآمده از متون اسلامی و استنباط فقهیِ مبتنی بر منابع اجتهاد، همراه با یافته‌های جدید علمی دانشمندان می‌توان به پیشگیری از وقوع این جرائم و مقابله با آنها مبادرت کرد. [۶۰]
محمدعلی احمدی ابهری، اسلام و دفاع اجتماعی، ج۱، ص۴۱۳ـ۴۱۷، قم ۱۳۷۷ش.
اصل صدوپنجاه‌وششم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اقدام مناسب برای پیشگیری از وقوع جرم و نیز اصلاح مجرمان را از جمله وظایف قوه قضائیه دانسته است.
۱۸ - فهرست منابع(۳۰) مارک آنسل، دفاع اجتماعی، ترجمه محمد آشوری و علی حسین نجفی ابرندآبادی، تهران ۱۳۶۶ش. (۳۱) محمدعلی احمدی ابهری، اسلام و دفاع اجتماعی، قم ۱۳۷۷ش. (۳۲) محمدعلی اردبیلی، حقوق جزای عمومی، تهران ۱۳۸۲ش. (۳۳) ژان پرادل، تاریخ اندیشه‌های کیفری، ترجمه علی‌حسین نجفی ابرندآبادی، تهران ۱۳۷۳ش. (۳۴) ابوالقاسم خویی، مبانی تکملة المنهاج، نجف (۱۹۷۵ـ ۱۹۷۶). (۳۵) تاج‌زمان دانش، مجرم کیست، جرم‌شناسی چیست، تهران ۱۳۸۱ش. (۳۶) اسماعیل رحیمی‌نژاد، آشنایی با حقوق جزا و جرم‌شناسی، قم ۱۳۷۸ش. (۳۷) سیوطی، درالمنثور. (۳۸) هوشنگ شامبیاتی، حقوق جزای عمومی، تهران ۱۳۸۲ش. (۳۹) زین‌الدین‌بن علی شهیدثانی، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، چاپ محمد کلانتر، نجف ۱۳۹۸، چاپ افست قم ۱۴۱۰. (۴۰) پرویز صانعی، حقوق جزای عمومی، تهران ۱۳۷۶ش. (۴۱) علی‌بن ابی‌طالب (ع)، امام اول، نهج‌البلاغة، چاپ صبحی صالح، بیروت ۱۳۸۷/۱۹۶۷، چاپ افست قم (بی‌تا). (۴۲) عبدالقادر عوده، التشریع الجنائی الاسلامی مقارنآ بالقانون الوضعی، قاهره: دارالتراث، (بی‌تا). (۴۳) جلال‌الدین قیاسی، حمید دهقان، و قدرت‌اللّه خسروشاهی، مطالعه تطبیقی حقوق جزای عمومی اسلام و حقوق موضوعه، ج ۱، قم ۱۳۸۵ش. (۴۴) کلینی، کافی. (۴۵) مهدی کی‌نیا، مبانی جرم‌شناسی، تهران ۱۳۸۲ش. (۴۶) علی‌بن حسام‌الدین متقی، کنزالعُمّال فی سنن الاقوال و الافعال، چاپ بکری حیانی و صفوة سقا، بیروت ۱۴۰۹/۱۹۸۹. (۴۷) رضا مظلومان، جرم‌شناسی: کلیات، تهران ۱۳۵۳ش. (۴۸) الموسوعة الفقهیة، کویت: وزارة الاوقاف و الشئون الاسلامیة، ج ۲۴، ۱۴۱۰/۱۹۹۰، ج ۳۳، ۱۴۱۶/۱۹۹۵. (۴۹) محمود میرخلیلی، «بزهدیده‌شناسی پیشگیرانه با نگاه به سیاست جنایی اسلام»، فقه و حقوق، ش ۱۱ (زمستان ۱۳۸۵). (۵۰) محمدحسن‌بن باقر نجفی، جواهرالکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج ۴۱، چاپ محمود قوچانی، بیروت ۱۹۸۱. (۵۱) علی‌حسین نجفی ابرندآبادی و حمید هاشم بیگی، دانشنامه جرم‌شناسی: انگلیسی، فرانسه، فارسی، تهران ۱۳۷۷ش. ۱۹ - پانویس
۲۰ - منابعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «جرم شناسی»، شماره۶۳۴۳. رده‌های این صفحه : جرم شناسی | علوم جنایی
|